Pragnienie

To co czuje nie ma w tym wstydu
Pragnę życia ,w którym
ty wypełniasz przeznaczenie
A gdy wspominam o tobie ściskam amulet szczęśliwych chwil
Zachowam go dla siebie do czasu
kiedy będę dostatecznie blisko
Po przez tęsknoty i zapomnienie
Zmuszam marzenia by ulotniły się jak stare niepotrzebne ci klamoty
Spakowane na dno kufra pomimo błagań
nie ujrzą promienia dnia letniego
w którym godziny nic nie znaczyły a minuty wydłużały się jak pajęczyny w trawach
Poproszę podaruj łyk zapomnienia które osuszy łzy
Bym nie utonęła w słonym jeziorze , patrząc za tobą w ciszy horyzontu,gdzie zorze mówią dobranoc
Liną mocy uczuć zwiąrz potępione moce
Węzłem za mocnym by rozwiał je sztorm.

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2002-02-14 Dodano: 2006-02-14 19:36:32

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie