Pragnienie

Słowa dziwne w moim umyśle krążą zamknięte,
na świat czasem wychodzą w melodie się zmieniając,
w wersy, strofy, całe wiersze piękne,
czytają je niektórzy moje myśli poznając.

Czy źle jest, że kocham tę, co na mnie nieczuła,
czy źle, że jej te słowa posyłam ?
Chciałbym, by kiedyś coś jednak poczuła,
więc wciąż jej me myśli wysyłam.

Choć niepowodzenie czekało mnie srogie,
to wciąż nadzieja została,
wciąż krążą w mej głowie marzenia błogie,
by miłości smak poznała.

Wciąż myślę o niej, o tym, jak wygląda,
gdy szczęście na jej twarzy przebłyśnie,
gdy zadumana przez okno spogląda
i gdy w jej oku, gdy smutna, łza błyśnie.

I serce mi żarem nieugaszonym rozpala
myśl, że inny ktoś z nią będzie i zrani,
lecz ona sama mi na to nie pozwala,
bym trwał u boku swej Pani.

Ty, który czytasz o sercu zranionym
pomyśl, jak przez los pomiatani
są ci, co nie dadzą upustu uczuciom niespełnionym,
co tęsknią za tym, co ich rani.

Mam nadzieję, że szczęścia będziesz więcej miał, Czytelniku,
że Twoje marzenie się spełni,
że będziesz miał pięknych wspomnień bez liku,
o Tej, co szczęściem Twe serce napełni.

autor

_Vampire_

Dodano: 2004-11-20 10:56:27

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie