...pragnienie prawdy...

Zamknij mnie w Swych dłoniach,
przeniknij Sobą na wskroś.
Skrzydłami wiary mnie otul,
prawdziwej, bez pewności.

Nakreśl na czole Swój Znak,
jasny, chroniący przed lękiem.
W drodze podetnij me nogi,
w pokorze niech się schylą.

Na zimnych kamieniach
rozbij moje kolana.
Ucisz słowa bez znaczenia.
Naucz milczenia w ciszy.

Serce rozerwij na pól,
niech kocha,
niech się nauczy patrzeć, czuć, oddychać
-w Tobie całe- NIEPRZENIKNIONEJ MYŚLI każdego człowieka.

wciąż w drodze...szukając...ale czego???

autor

loken

Napisany: 2007-03-12 Dodano: 2007-04-04 18:38:03

Ten wiersz przeczytano 524 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie