Przebudzenie

Moje oczy zbyt długo były zamknięte,
nic nie widziały prócz ciemności,
kwiaty miały odcień szarości,
W głuchej ciszy tkwiłam,
gorycz swego serca piłam.

Pewnego dnia wszystko pojęłam,
światełko w tunelu dostrzegłam.
Choć nie raz pojawia się przeszkody,
znajdę do radości powody.

Na mej twarzy uśmiech się pojawi,
wiarą duszy i serca się objawi.
Będę kroczyć dumnie przez życie,
nie będę już żyć skrycie.
Nic mnie już nie złamie,
nikt mnie w żywe oczy nie okłamie.

Moja mocą będzie siła,
która głęboko we mnie tkwiła.
Jednego tylko nie zmienię
to są mego życia korzenie.

autor

Neharika

Dodano: 2009-11-12 16:18:31

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie