Przemijam
Pragnąć - boli,
nie pragnąć - daremnie.
Próżno w kłębek pod kołdrą się zwijam.
Gdzieś, coś stale się dzieje beze mnie,
ja w bezruchu, a także przemijam.
autor
sosna
Dodano: 2024-02-21 21:04:34
Ten wiersz przeczytano 356 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
a życie biegnie sobie w dal
pośród tysiąca fal
Przemijania nie zatrzymamy ale możemy go sobie
urozmaicić by nie zaszyć się w smutku,a wszystko
zależy od nas...lubię krótkie wersje...pozdrawiam
ciepło.
Cóż takie prawo wieku, a tak między nami witaj w
klubie.
Pozdrawiam pięknie ;-)
Pięknie z nutką smutku...
W celi siedzi dwóch facetów. Jeden spokojnie okupuje
poobdzierany taboret a drugi nerwowo pokonuje
kilometry na dwumetrowym odcinki pomiędzy oknem a
drzwiami toalety. W końcu ten spokojniejszy wybucha. -
Czego ty tak pedałujesz, przecież chociaż dreptasz od
rana to i tak samo jak ja ciągle siedzisz.
Pozdrawiam Piękna z uśmiechem:)))
Znałem jednego, który tak szybko nie przemijał...
Sposób na długowieczność
cwany kobieciarz Zenek w Kowarach
czas na słonecznych mierzy zegarach
by nie starzeć się przechera
do Murzynek się dobiera
przed słońcem chowa się w ciemnych szparach
Reflektujac siebie i fale zycia, mozna wydobyc siebie,
skupiajac sie na TU i teraz.
Za Anną.
Tylko podejście można zmienić :)
Cieszmy się z życia, bo gwarancji na nieśmiertelność
mamy. Pozdrawiam serdecznie:)
Przemijanie wplecione jest w życie.
Pozdrawiam serdecznie
niestety, nie sposób tego zatrzymać.
Zatem lepiej się ruszać niż zwijać
Serdecznie pozdrawiam