"Przeminęło z wiatrem"

Ewciu jestem, obserwuję Was, czasami czytam, ale nie
piszę wierszy. Ta historia minęła bezpowrotnie, mam
Julcię i mam tyle zabaw z Nią że czasu nie starcza.
Wiesz jak to wygląda bo miałaś dylematy z powrotem,
ale się skusiłaś.

Wszystkiego Dobrego, samych wspaniałych chwil w życiu
i cudownych wierszy Ci życzę.

Pozdrawiam Grzegorzu i zdrówka życzę :)

Witaj Grześ, widzę, ze ciebie tez tu dlufi nie było...

A potem cztam w komentarzach że opuszczasz bej..
Smutno, ale cóż twoha decyzja :)
Życzę wszystkiego dobrego :*)
☀

Dzień Dobry Tereniu jak zdrówko, cieszę się że
pamiętasz o mnie, jest mi bardzo miło. Czasami jak
widzisz wpadam, dziękując za punkty, jestem na
poezja.org tam nie ma tylu komentarzy i nie tracę aż
tyle czasu. Na Beju nie będę już pisał, to ostateczna
decyzja, będę czytał ale mierz siły na zamiary...
niestety.

Pozdrawiam, Zdrowia życzę Tereniu a reszta to pikuś.

Grzesiu, miło Cię widzieć, chociaż tylko w
komentarzach.
Zdrówka życzę

Grażynko chciałem nawiązać do słynnego wersu A.
Mickiewicza z "Pana Tadeusza" - "O, gdybym kiedy
dożył tej pociechy, żeby te księgi zbłądziły pod
strzechy".
Jest u mnie pewna parafraza tego powiedzenia, żeby tam
właśnie były tworzone. I o ile wiem są tam tworzone,
strzechy zamieniły się tylko w dachówki, betonowe
dachy.

Pozdrawiam Grażyno, miłego dnia.

Fluid jestem nieuchwytny jak duch, pojawiam się i
znikam, dwa w jednym. A ważne jest jedno, że wiersz Ci
się podobał, czyli trafiłem jednak po strzechę.

Pozdrawiam i zdrowia życzę.

Dałam punkt na ciekawy
w tradycyjnej formie pisany wiersz,
najbardziej trafia do mnie ostatnia strofa, ale nie do
końca,
bo wiersze raczej nie są pisane pod strzechami, lecz
dla tych, którzy je pod strzechami będą czytać, msz...

Co prawda, jeśli jest to poezja niszowa, to ona nie
znajdzie odbiorcy pod strzechą, ale i taka być
powinna, to tak jak z muzyką, jest ta bardziej
wysublimowana i taka dla każdego słuchacza, dobrze,
gdy Czytelnik może wybrać, co mu bardziej odpowiada.
Pozdrawiam, Grzegorzu.

Pieknie napisany wiersz

hm, ja sie zawsze boje tych co znikaja, a nie tych co
sie pojawiaja, dlatego nie boje sie duchow. A ty
znikles wiec sie balem a teraz widzialem ze sie
pojawiles z komentarzem to juz sie lepiej poczulem i
bede mog lepiej spac. Duzo zdowia, i trzymam kciuki, z
pozdrowkami :)

Witaj Bolku po dość długim czasie, kto Ci opowiedział
że jestem załamany, doskwiera mi tylko kilkanaście
chorób ale czuję się jak Anioł na przedmieściu. Poza
tym dziękuje za przytulną opinię o moim wierszu. Na
Beju Bolku byłem, jestem i będę jeśli tylko ktoś mnie
wezwie... co tudzież czynię.
A teraz pozwól gonię przeczytać rekomendowany przez
Ciebie wiersz.

Pozdrawiam i życzę 200 lat w zdrowiu.

Witaj Anula2 wiersz wspaniały z smutną treścią, na
pocieszenie dodaję nie załamuj się, ja mam 95
lat,samotnik 40 lat, niepełno sprawny I grupa znaczna
z zawrotami głowy
w piątek upadek na kamienistej drodze, uszkodzenie
nogi i pogotowie
rat. w sobotę w domu napisałem wiersz
pt."Dwóch rybaków w mojej wsi" Zapraszam na
przeczytanie komentarzy
a zapewne zmienisz decyzję odejścia
od rodziny Beja i Polskiej Poezji. Nasza samotność
jest trochę inna gdy spojrzymy na mnóstwo czytelników
i pięknych miłych komentarzy, życzeń, pozdrowień co
nam dodawało chęci do życia i zadowolenia. Pozdrawiam

Marto ostatni guzik się urwał... i nawet wiesz z czym
to się rymuje. Cieszę się że jestem w Twojej pamięci
Marto, nie wiesz ile to znaczy. Zdrowia Ci życzę i
wspaniałych jak zawsze wierszy.

Miłej niedzieli.

Pomyślałam o Tobie dzisiaj Anula, otwierając te
stronę...że coś jest nie tak, brakuje twojej 'ikonki',
że...gdzie jest ten pan w eleganckiej marynarce i
koszuli zapiętej na ostatni guzik.
Anula, wszystkiego dobrego, zdrowia i radości z życia.
Serdeczności ślę

Wczoraj byłem mały wobec Ciebie Brygido, słowem mnie
zabiłaś.

Miłej soboty i zdrowia Ci życzę.

i zawzze wracam...