Przez chwilę

mogłam pomarzyć o
życiu poza prądami rozumu,
marzeniem było odpłynąć
poczuć esencję życia z zalanego słońcem pokładu statku.
Obrałbym kurs na nadzieję na horyzoncie,
zostawiając za sobą oczekiwania z domu.

Chciałam odłożyć okulary przeciwsłoneczne, aby zobaczyć światło dzienne.
Plecak zostaje wyrzucony, ponieważ chcę poczuć, że mój umysł jest nieważki.
Chciałam być na maszcie i zobaczyć brzegi świata z nowej perspektywy.Sojrzeć daleko,poza oślepiający wpływ niepokoju na moje życie.

Pozwolę się przestraszyć ogłuszającemu krzykowi wiatru,
pocieszona spokojem mojej decyzji o znalezieniu się przez globus.Śpiewać niebu i tańczyć z falami.
Chciałam nałożyć kolory na wspomnienia i słowa,
i nieważne, że mój plan na życie się nie powiódł.
Siedziałam tutaj, popychana do przodu przez wielkie białe żagle.

Jedyną rzeczą bardziej niemożliwą niż spełnienie marzeń i odejście,
to zostać tu na zawsze w chomiczym kole.
Wystarczyła chwila snu,
węc żegluję - i może kiedyś będę wiedziała dokąd płynąć.

autor

Mirabella

Napisany: 2023-06-02 Dodano: 2023-06-02 11:13:06

Ten wiersz przeczytano 359 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie