Przez okno

Szczęściu trzeba pomóc, wyjść do ludzi, a nuż spotkasz
miłość w tłumie. Ciekawa miniaturka. Miłego dnia :)

Piękny choć smutny

Piękny wiersz

Kalino z przyjemnością przeczytałem pomimo smutku
Twoje wersy - napisz do mnie na maila - jest na beju -
pozdrawiam

bardzo ładny

Z początku myślałam, że może jesteś niewidoma albo
borykasz się z inną niepełnosprawnością. Codzienność
krat każdy przerabia ale my poeci wzlatujemy czasem
beztrosko ponad codzienność. Dobry wiersz:))

Bardzo ładny przekaz, pozdrawiam Kalina i miłych snów
życzę-:)

Dziekuje wszystkim za komentarze. Tak jak m owilam nie
walcze o piorka, bo to juz kiedys dawno temu
przerabialam, ale teraz wiem jedno, nie zaluje, ze
zostalam tutaj , bo tak jak dawniej tu spotykam
swietnych ludzi, ktorzy daja sile do dalszego byc.
Kilka lat temu przestalam pisac, a teraz po waszych
komentarzych byc moze wroce i dziekuje ze moge

Chcieć to móc

piękny wiersz
głosuję

Próbować jednak warto,ale cóż rutyna większość nas
przytłacza
co nie znaczy,że pięknem nie można się
zachwycać,myślę,że nawet trzeba.
Ciekawie obrazowany wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)

Smutna refleksja nad życiem w biegu i pełnym
zmartwień.Tak odczytuję treść.Pozdrawiam serdecznie:)

Czy ma perspektywy jeszcze kto nie może lub nie chce?

Choć smutny i przez życie pisany,jest bardzo ładny.
Pozdrawiam cieplutko:)

A może mimo wszystko warto próbować,
krata nie jest wieczne, na nią też przyjdzie czas.