Przydrożna Madonna

W przydrożnej kapliczce
samotnie stała...
Madonna serc ludzkich -
w wiarę odziana.

Deszcz ją obmywał
a słońce łzy suszyło,
wiatr kołysanki śpiewał -
by smutno jej nie było.

Czułym szeptem drzewa
obietnicę szczerą składały,
o niezmiennych uczuciach
przypomnieć jej chciały.

A ona - no cóż...
W pokorze zadumana,
cichutko wyszeptała -
jestem kochana.

Bo w naszym ludzkim życiu nie chodzi wszak o to, by samotnie i boso iść przez życie piechotą.

autor

myszka3

Napisany: 2008-09-01 Dodano: 2008-09-01 19:18:37

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie