Przyjaciel jak na Miłość

Czasem chcę zasnąć i nie myśleć o niczym
Wszędzie twój uśmiech, twe buty i spodnie
To była przyjaźń, którą zabiła śmierć
Tak tęsknie mocno, zaciskam pięści, przymykam powieki
Wciąż idę za tobą, ale przed siebie
Jak Drogą Krzyżową po twych śladach
Wiatr twym zapachem mój Przyjacielu rozwiewa co dzień me włosy

Każde cierpienie ma swój kres
Pytanie tylko, kiedy i gdzie
W mym sercu na dnie kwitną wspomnienia
A więdnie radość z każdego natchnienia

Twoja Ofelia wszystko ukrywa, tuszuje uśmiechem, udawaną radością
Są jednak ludzie widzący w uśmiechu nadaremnie zapłakaną duszę
Też taka jestem, najsilniejsza, chociaż kochająca cię najbardziej
Pragnę pomagać i dawać im radość, a płakać tylko w ukryciu
Wybrałeś „nie być” Hamlecie ukochany, daj mi znak, że byłeś i jesteś
Ja nie śnię bo wszędzie Twój uśmiech, twe buty i spodnie...
To była przyjaźń, którą zabiła śmierć?!
Kto mi na to odpowie?

Każde cierpienie ma swój kres
Pytanie tylko, kiedy i gdzie
W mym sercu na dnie kwitną wspomnienia
A więdnie radość z każdego natchnienia...

autor

Tainted Love

Dodano: 2007-02-04 01:24:45

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie