Puzzle z serca

Powoli nadchodzi dzien
powoli zbieram siły
by wstac
i spojrzec ci prosto w twarz
układam rozsypane serce
z pokrwawionej podłogi
jak puzzle
kazdy kawałek
całując ustami
bez opamiętania
ze aż pęka skóra
chce zedrzec z nich
twój smak
sól twych
kłamstw wypala
mi oczy
z nich juz
nie płyną łzy
a sama czerwień
do okoła mnie
pełno ciebie
i ten zapach nocy
który kiedys otulał
mnie do snu
teraz dusi
jak mam sie podniesc
i odejść?
skoro ja
przyzwyczaiłam się
żyć w tej męce.

autor

czarna@

Napisany: 2007-02-06 Dodano: 2007-02-06 10:57:20

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie