Pytanie do przeszłości

Powietrze z dżungli niesie krzyki kapibary.
Kończy życie w zabójczych szczękach drapieżnika.
Bez żadnych szans przed biurkiem śmierci urzędnika.
Przed moim biurkiem pod krawatem jaguary.

Po drugiej stronie rzeki stado małp krzykaczy,
Co wita każdą nowość przeraźliwym wrzaskiem.
Kolejna gałąź pęka z cichym trzaskiem
Jak idea, co w tłumie innych nic nie znaczy.

Już nikt śmiertelnej walki chyba nie dostrzega
Albo udając ślepca z Homerem się brata,
Lecz żaden swą Iliadą nie poprawi świata.
Tom tragedii. Nie alfa życia, lecz omega.

Może to jednak mnie wciąż schizofrenia dręczy?
Szukam ewakuacyjnych wyjść z przestrzeni,
To w mojej głowie fałszywa noc się mieni.
Wielki Brat stoi obok wsparty na poręczy.

Więc uciekam dzisiaj w pierwotny stan wzniosłości,
By znaleźć to, czym nadal nie potrafię władać.
Aby dojrzeć świt muszę swoje modły składać
Tam, gdzie mych protoplastów pogrzebane kości.

Jednakże do kurhanów kręta wiedzie droga,
A groby toną w pyle pustej świadomości.
Więc jak łzy prawdy dojrzeć w bajorze sprzeczności?
Znów modły składam, tylko, do którego Boga?

Dziś każdy gdzie indziej dostrzega własne niebo.
Tysiące ołtarzy, więc komu do mszy służyć?
Kto dzisiejsze Jerycha mury zdoła zburzyć?
Nikt lekarstwa nie wynalazł, podają placebo.

W końcu odnalazłem szlak na mej drogi skraju.
Żelaznej woli brama, co snu śpiących strzeże
Bez dobrego klucza nie wpuści na wieczerzę.
Oczyma niegodziwca nie dostrzeżesz raju.

Wszedłem na cmentarz, stanąłem przed jego środkiem.
Przeczytałem epitafia ufając w duchu,
Jednak po dłuższej chwili zastygłem w bezruchu.
Kim jestem? Kogo mogę nazwać swoim przodkiem?

autor

rudibraun

Dodano: 2009-01-09 10:55:14

Ten wiersz przeczytano 831 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie