Z radością poszedłem zrywać światło

Z radością poszedłem zrywać światło z nieba
pod wodospadem słońca płukać swoje stopy
chyżo przemykać między kałużami cieni

Cały od deszczu tych świateł przemokłem
mam mokre włosy i mokrą koszulę
i przemoczone myśli które
zakląłem w złoto świetlistych mocarzy
aby na wiecej jeszcze sie powazyć

Pachniałem ciepłem południem rozgrzany
i rozgarniałem wzrokiem niemal wszystko
słońce jak wielkie ziejące smoczysko
albo jak anioł o sercu nieznanym

autor

Korczak Krzysztof

Dodano: 2006-10-17 17:02:45

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie