W raju

Skrzypiącą znów zamykasz furtkę chłodnym rankiem.
Za tobą jasny, cichy, ciepły bo twój dom.
Przed tobą świat, ty z pochylonym karkiem
Z cichej przystani wpływasz prosto w sztorm.

Masz ciągłej karuzeli dosyć już od rana.
Tych obcych, dziwnych ludzi i ich ważnych spraw,
Wśród których milknie dusza zagrzebana,
Gdzie ginie śpiew, gdzie nie ma jasnych barw.

Nie rezygnuj!

Pomyśl o raju, nie tym dawnym, utraconym,
Lecz o tym, co na kartach starych, mądrych Ksiąg
Nadzieję daje ludziom umęczonym
Ciągłą gonitwą, ciężką pracą rąk.

Pomyśl o miejscu, gdzie zapachu drzew i kwiatów
Nie przyćmi spalin miejskich gęsta, ciężka woń,
O świecie najpiękniejszym z wszystkich światów,
Że zamiast pięści czeka tu przyjazna dłoń.

Wbiegnij w te jasne, rajskie, zielone ogrody,
Wsłuchaj się w dźwięczny, kolorowy ptasi chór.
Bierz ile chcesz dla siebie z tej urody,
Która od oceanu kipi po szczyt gór.

Pomyśl o raju, niechaj będzie tak realny,
Jak gdybyś teraz, zaraz, już tam był.
Niech myśl ta w każdy szary dzień koszmarny
Przywróci uśmiech twarzy twej, niech doda sił.

JW.

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2005-07-08 08:36:58

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie