REALIA....

Zawieszony …
Zagubiony….
Człowiek odtrącony
kłamliwa rzeczywistości go połyka
Chłód ludzkości go przenika
Zaćmienie serc w mroczną przepaść go wpycha
Rozpada się!
Pod maską nieautentyczną
Pod szatą za ciasną
Człowiek odtrącony tak uwięziony
Swoją modlitwę w spadających łzach zamyka
Modlitwa!
Prośba!
Błagania!
To tępa muzyka !

Schizofrenia do tańca go porywa
I szepcze:” trybik w maszynie władzy, siły, pieniądza ,
Wolność – mżonka!!!!

Boi się….
Bezradności w oczy spogląda
Nie odwróci się !
Taka dola odtrąconego nieszczęśnika
Zawieszony….
Zagubiony….
Ale jeszcze nie stracony……
Szubienica wciąż czeka…..
Może ogłoszą bezduszni amnestię dla normalnego człowieka …

autor

katharis

Napisany: 2009-11-02 Dodano: 2009-11-03 00:11:59

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie