Refleksja

spoko demona

Ciekawe, daje do myślenia.

Witaj Autorze. Zaciekawil mnie Twoj wiersz, bardzo,
tylko nie wiem czy mam prawo aby podzielic sie z Toba
kilkoma uwagami, zaryzykuje. Pierwsza strofa, bardzo
udana, mam jednak troszkę inaczej widzę zapis.
Potraktuj to tylko jako niezobowiązujące prpozycje.

z myślą promienistą
obraz światła domu
może jestem drzewem co Ojciec zasadził
i kazał rosnąć

nie-przewidując złamanych gałęzi
przez burze
poszukiwań o dziwnym bycie człowiea

kim jest Syn człowieczy,
że wciąż jesteś z nim?

Dębem rosnącym na skale,
gdzie wody ani silne wiatry
nie nasycą pustyni,
nie zdołają obalić fundamentu

bo na skale - opoką
zostajesz utwierdzony

prowadząc podmioty do lepszej
klepsydry - piasku
zmieszanego ponownie z wodą

człowiek - omamiony refleksją

deja vu

a jednak zagadka... powrotu i koła
obłędnego niby taczki pchanej
BAJRON

niech żyje.

Moc serdeczności.