Refleksja n/t przeklinania

Nie możesz głupoty przezwyciężyć chórem, spróbuj na sztorc zaostrzonym piórem.

REFLEKSJA n/t PRZEKLINANIA




Pewien tubylec o każdej z pór
Co drugie słowo wymawiał „kur...
Warto mu wycisk dać
By nie obrażał „mać...”
Grzmiał oburzony ludzi chór

Nie będzie tutaj się obnosił
Takim słownictwem ludzi gorszył
Przeprosić musi nas
Za każde „kur...” coraz
Lecz on za „mać...” tylko przeprosił

Jak go ukarać za taki czyn
Jak upokorzyć. Ja jego bym
Kazał na ścięcie dać
K......jego mać
Gdy z niego taki jest sk.....syn

Taki już nawyk w nas pokutuje
Każdy przeklina – potem żałuje
Gdy dalej tak będzie trwać
Normą się stanie „k.....mać”
A obrażliwym „proszę” „dziękuję”



YamCito.

autor

yamCito

Napisany: 2006-03-27 Dodano: 2006-03-27 17:14:42

Ten wiersz przeczytano 1620 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie