A reszta to już marność

Mimo ogromnej skali,
własnego uwielbienia,
jesteśmy zawsze mali,
i to się wciąż nie zmienia.

Nadęci jak balony,
spadamy miast się wznosić,
bo temat już skończony,
nie trzeba więcej prosić.

Ubrani w modne szmaty,
prężymy marne ciało,
tak cieszą nas dramaty,
komedii by się chciało.

Perfumy treść zabija,
śmierdzącą ciągle woń,
najwyższy czas odbijać,
lub puknąć w własna skroń.

A reszta to już marność,
dom, praca… czym się chwalić.
Służalcza innym karność,
mimo słabnącej fali.

autor

Grand

Napisany: 2021-08-23 Dodano: 2021-08-23 09:53:41

Ten wiersz przeczytano 352 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie