Robak
mieszka w nas
nie atakuje z zewnątrz
gdy my się budzimy on zasypia
gdy zasypiamy chyba śni
o przeciskaniu się do jądra ciepła
podróży, wykluwaniu, zmianie skóry
Czasem może budzi się za wcześnie
Nazywamy go rakiem albo obsesją
Przejmuje władzę nad naszym życiem
Ale z reguły czeka, czekają do
ostatecznego
zaśnięcia
Wtedy wypełzną z nas i będą miały żer
Nie jaszczurka zje wylinkę ale wylinka
zje jaszczurkę
To nasi bracia, mieszkańcy, cierpliwi
Lubię z nimi rozmawiać, słuchać
co mają do wymilczenia, wyszeptania
A są moją wolą, rozpadu,
wmieszania się w tłum na ulicy,
z mrowiska na wywczasy, ty jeden z
wielu..
Powracasz do żony, dzieci, kochanki,
kariery,
która jest jedną stutysięczną potęgi
życia,
profesor i głąb mają chwilę wywczasu
motorówki, woda, dziś tu jesteśmy,
jutro znów w życiu czynnym,
a nad wodą w tym miejscu ktoś inny,
a w ogóle to że jestem jest jak kropka na
skali
nie jestem
i piszę budzę boję się o tym..
Lecz czy ja, czy profesor
Każdy wróci do swego mrowiska
One chcą tak samo wrócić
Chwilowo były w nas na wczasach
Pora zacząć żyć - mówią do mnie z
uśmiechem
Dlatego może lubię pająki w ubikacji
Mam taką swoją samotność, wyrzucenie
na identyfikację z liściem, pająkiem,
chmurą
odbiciem światła, czyli..
Belamonte
Komentarze (16)
ten robak jest czymś dobrym też, nie tylko złym, jak
Eros. Dziękuję za wczucie się w moje hm, hm robactwo
Ciekawe refleksje.
"Każdy wróci do swego mrowiska"
Pozdrawiam serdecznie.
każdy ma w sobie takiego robaka albo wilka i tylko od
nas zależy jak będziemy jego karmić
pozdrawiam
Siedzi, męczy i trudno pozbyć się jego z życia.
I w nas jest inne życie.
Pozdrawiam :-)
- robaczki każdy ma, wywczasy chwilowe tylko...
osobliwe wersy zaciekawiła mnie ta refleksja.
Całkiem fajne są te rozkminki ;)
Warto się czasem odpasożytnić :)
Pozdrawiam :)
Czyli, wolność życia.
A, wszystko co nas otacza i zżera jest potrzebne na
tym świecie, jesteśmy tylko cząstką tego świata.
Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Każdy ma jakiegoś robaka, co go zżera od środka...nie
ma ideałów...
Pozdrawiam :)
Z podobaniem wiersz. Pozdrawiam serdecznie
Pozwolę sobie za Anną.
Pozdrawiam Bel.
" robaki są płaskie i obłe i żyją w przewodach
pokarmowych zwierząt i ludzi..." jak twierdził śp.
etymolog Jan Szyszko al i w Twoim wierszu wszystko się
zgadza co do robaka , który nas gryzie od wewnątrz.
pozdrawiam serdecznie.
Ciekawe refleksje. Ten wewnętrzny robak bywa czasami
tak uciążliwy, że nie ma wyjścia - trzeba go zalać.
Miłe3j niedzieli:)
A i jeszcze dodam.
A może ten robak jest bardziej wolny niż my dziś.
Wiem, trudno porównywać- bo on ma przedłużyć gatunek.
Nasza wolność to tylko złudzenie?
Ach, te myśli i rozterki, lecz to przez nie świat jest
"wielki" i zróżnicowany - piękny. A niech tam, niech
sobie chodzą za nami. Pozdrawiam.