Róża

Jestes jak róza
Mozna cie podziwiac z daleka
Lecz gdy chce sie ciebie zerwać
Z ziemianskiego posągu podnóza
Cierniami sie bronisz,kłujesz po rękach
Wszystko po to by przetrwać

Ostre są te twoje kolce
Kłują swym sprzeciwem
Ale płatki twoje slicznie kwitnące
Nakazują iść dalej
Iśc tam gdzie jeszcze nie byłem
Tam gdzie wszystko pachnie zapałem

Po ogrodzie tym spacerują zólnierze
Podziwiający te rosliny
Obawiam sie ze róze mą zabierze
Nie odzyskam jej juz nigdy

Teraz kiedy mysly me krwawią
Nie krwią lecz żywicą jak u starego drzewa
Przychodzą nastepni ktorzy kwiatow mych narwią
Odleci ptak który tak harmonijnie spiewał

Ogród moj samotny
Zostawiony na pastwę losu
Teraz jak oddech lodowego demona -chlodny
Odliczajacy swe godziny w dobie mrozów

Serce zastyga jak cement
Jednak w srodku tętni jakies życie
Pełne lamentów i mrocznych cieni
Tu jest ciemno nawet o swicie

Kiedy wszystkie dusze usną
Wpadną w ten groźny cień
Wszystkie rosnące kwiaty sie ususzą
tak jak ususzy sie nowy dzien

autor

TRUEposh

Napisany: 2004-06-14 Dodano: 2004-06-15 18:32:31

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie