Róża Cierpienia

Róża rośnie,
Czerwienieje i pęcznieje.
Zupełnie jak mój gniew
Do samego siebie,
Za błędy jakich istnieniu
Próbowałem zapobiec.
Czego jednak nie udało się zrobić…

Cierpię teraz
Nienawiść do siebie,
Próbuję skończyć
Z marnym istnieniem,
Jednak zapalasz nade mną
Światełko,
W tym ciemnym tunelu,
Zapalasz na chwilę,
Po czym gasisz,
Jak modliszka odbierająca
Życie partnerowi.
Znów się staczam na samo dno,
I w tej chwili
Zapalasz jeszcze raz światełko w tunelu
I widzę Twój wspaniały uśmiech.

Znowu twarz Twoja przemienia się
W ogromną jaszczurkę,
Wysysającą ze mnie resztki życia…

Jednak wciąż,
Żyję nadzieją,
Nadzieją że jeszcze kiedyś
Uda nam się
I będziemy razem…

Masz już kogoś…

autor

Morrison

Dodano: 2006-02-16 15:02:38

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie