Rozbita w kawałki...

W ciszy moich myśli zaplątana w pajęczynę
Chcę wydostać się z tej serca zawiści
Ciemność otacza moją duszę
Walczę sama ze sobą
Jak rozbite szkło się kruszę

Choćbym poskładała każdy kawałek rozsypany
Choćby kształt jego był zachowany
To już nigdy nie będzie to samo szkło
Bo jemu wyrządzono zło

Gdy sercu wyrządzi zło się
Ono na własnym sobie mści się
Ono nie widzi nic dookoła
Tylko o pomstę wciąż woła i woła

A ta pomsta zatrzymuje się w duszy i ją na kawałki kruszy

Taki los, gdy serce dostanie cios...

autor

Basik1

Dodano: 2007-02-12 19:40:25

Ten wiersz przeczytano 740 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie