Rozdarty
powietrze ścina dialog jak białko
rozlana cisza wypełnia wnętrze
kiedy się martwię śle sygnał gałkom
oczu by duszy szukały jeszcze
proszę nie wskazuj mi drogowskazów
i z kalendarzy nie cytuj świata
słońce co gaśnie ludziom od razu
nie widzi sensu aby coś łatać
szczęśliwy myślę rzadziej o śmierci
przeklęte fatum żąda emocji
ściskając etos ojczystych treści
o matko głupich zechciej go wzmocnić
czy warto szukać tam gdzie nas nie ma
przestrzeni zmysłów pisanej kodem
może piękniejsza jest owa ziemia
tylko czy można nazwać ją domem
Komentarze (37)
warto jest szukać i dążyć do celu ... wiersz bardzo
piękny ...
Można, można - jeżeli zaczniemy myśleć kategoriami =
ależ tu pięknie~! Bo jak myślimy, tak mamy. Nasze
myśli się materializują i w ten sposób budujemy swoją
przyszłość. Technicznie -za amarokiem.
Znakomity wiersz. Duża ilość metafor utrudnia
zrozumienie wiersza.
Tam, gdzie nas nie ma, może być piękniej, ale nasz dom
znajduje się tutaj.
Wartościowe metafory, niebanalne rymy...
Bardzo ładny wiersz.
Dziękuję ślicznie za pochylenie się nad wierszem :)
BordoBlues ja wręcz uwielbiam wszelkie uwagi jeśli są
konstruktywne :) tylko tak jesteśmy się w stanie
nauczyć czegoś więcej i jestem wdzięczny za każdą
sugestie.... Oczywiście spróbuje popracować nad tymi
wersami... liczba sylab się zgadza ale metrum można
poprawić. Dzięki
Bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam.
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą naszego
życia i bytu.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
Wiersz dużej urody. Jest myśl, przesłanie i dobra
forma. Coraz mniej takiej klasycznej poezji.
Gubią metrum wersy 10 i 11. Może warto dopieścić ten
piękny wiersz?
Pozdrawiam i jak zwykle proszę o wybaczenie za swoje
uwagi. :):)
Świetny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Świetny wiersz, z głęboką refleksją..."czy można
nazwać ją teraz domem" pozdr.
Pozdrawiam z Podobaniem. :)
Bardzo dobry wiersz, który zatrzymuje na dłużej.
Pozdrawiam serdecznie :)
super wiersz;
pozdrawiam :)
proszę nie wskazuj mi drogowskazów".
Tym drogowskazem jest serce i Twoja pamięć.
wiersz skłania do refleksji nad sobą.