Rozmowa z mądrym przyjacielem cz3

Wytłumacz przyjacielu
Dlaczego się tu duszę
Przykrytą poscielą
W gorącu się suszę

Skąd czerpac ambrozję
Nektar wieczności
Jak zagoic mą korozję
Problem ludzkosci ?

Zjada nas w całosci
Czyni nas słabszymi
Zwęgla nasze kosci
I uszy dlatego nie słyszymy

Nie jestesmy równiez w stanie ujrzeć
Przemijania objawów
Przypominających różę
Kłujących od razu
Po dotknięciu...

Zostaje ślad
Wbity kolec
Który niczym świat
Może boleć
Przy skóry niespodziewanym pęknięciu...

Gdy spojrzysz w przeszłosc
Odejdzie skaleczenie
Gdyz nadszedł zmierzch i potem noc
Księżyc świeci gdyz dał przyżeczenie
Nie zgasnąć
Gdyż z tego żyje
Pragneął by zasnąc
I spać przez dłuższą chwile

Co to za noc bez księżyca
Jakaś nijaka jest
Mimo ze jakies rzeczy stara sie przemycac
Popadnie w sen
Z którego nikt go nie wybudzi
Ktoś będzie musiał go zastąpić
I za niego w pracy ręce swe brudzić
Niech żyje ten kto w to nie zwątpił.

autor

TRUEposh

Napisany: 2004-03-21 Dodano: 2004-05-29 23:14:45

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie