I rozpacz wciąż tłumię

I śmiech mnie dopada,
I płaczę daremnie.
Bo robię za dziada,
Bo robisz go ze mnie.

Radośnie myślałem,
Gdy szliśmy do księdza.
Inaczej też chciałem,
Nasz czas wspólnie spędzać.

I rozpacz wciąż tłumię,
I szlocham na zmianę.
Pogodzić nie umiem,
Szczęście w zło ubrane.

Umiałaś mnie zwodzić,
Słówkami mamiłaś.
Wiedziałaś jak szkodzić,
Szalę przechyliłaś.

I żal potęguję,
I serce rozpacza.
Teraz krzywdę czuję,
Która nie wybacza.

Sam z sobą zostanę,
Tyś mi nie wróżoną.
Los oszczędził wianem,
Historią skończoną…

autor

Grand

Napisany: 2014-05-13 Dodano: 2014-05-14 05:21:52

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie