Rozpoznaj mnie po oczach

rozpoznaj mnie po oczach
wilgotnych przy rozstaniu
powitaj w drzwiach do jutra
których teraz nie ma
i ogrzej strumieniem letniego powietrza
albo prostym gestem

rozwiń papierowe skrzydła
jak swoje talenty
unieś z głową i pozwól odfrunąć
ślepej kurze za chlebem
a jeśli będę pikować
złap w ramiona lub w siatkę
i przybij do łaty
choćby z płyty wiórowej

zatrzymaj na oddech
i dodaj energii
bo nie jestem silna
ani nawet wściekła ale tylko ciszą
szeptem
a to jest listopad
co wstąpił nie w porę na ścieżkę
dla głupiej zadymy

łzy na nagich badylach zawiesił
liście zabił
zrzucił na rude kasztany
odszukaj mnie w nierozgarniętych
co wżerają się w ziemię i knują
do końca jak powstać na wiosnę
u stóp

głębiej rosną kamienie
dalej woda i ogień
w reakcji dają ciepło
cokolwiek nie zrobię
chłód wywieje spod powiek
rozpoznaj mnie po oczach
poderwij do lotu

albo tnij przy słowie
i zamień na wiersz

autor

pirania67

Dodano: 2009-11-20 10:25:14

Ten wiersz przeczytano 777 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie