Rozterki

Cisza, pustka i tylko myśli skłębione.
Rozdzierający ból odpowiedzialności ciążący bezustannie.

Wybory - czy do końca moje?
Czy zgodne z pragnieniami?
Samo to rozważanie uderza w czystość sumienia.

Być silną - muszę.
Chcę być silną? - Nie!!!
Wtulić się w kojące ramiona i pozwolić sobie na infantylny byt - oto pragnienia dojrzałej kobiety z bagażem goryczy doświadczeń.

Tylko rozsądek nakazuje podnieść czoło i z wymuszonym uśmiechem przekazać raczkującemu życiu prawdę świata przesączoną przez sito błogiej nieświadomości.

I niech tak będzie - zło i tak w swoim czasie znajdzie szczelinę.

A jeśli ta moja tarcza zamieni się w cierń?

Może właściwiej będzie całe to zło dozować i uodparniać owe życie na jad dorosłości? A może ktoś zna antidotum?

autor

*Joolka*

Dodano: 2005-11-09 18:46:11

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie