Rozterki

Popatrz: tak szybko wszystko w popiół się obraca
nieuchronnie, kwiaty więdną, drzewa usychają
w zdziwieniu, rozsypują się książki - czyjaś praca
w nadziei życia,stawiane pomniki upadają
na ziemię.

I czasami zadajesz sobie pytania
nieme: Gdzie sens w tym wyznaczyłeś
Boże, że z jedną chwilą kończą się oczekiwania
jutra? Na jaką miarę mi postawiłeś
zadania?

Tak trudno i tak łatwo poszukiwać
odpowiedzi: dar życia ofiarowany nam
z wyboru, nakazuje po imieniu nazywać
rzeczy i z dobrem w rękach podążać do bram
nieba.

Więc czemu wciąż od nowa muszę uczyć
siebie: że wola za mądrością podąża
w prostocie, że przemijanie nie musi wykluczyć
pamięci i że pełnia smakuje lecz pogrąża
wielu.

autor

Scorpio

Napisany: 2007-02-04 Dodano: 2007-02-05 17:47:32

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie