..rzeźba..

człowiek człowiekowi zgotował ten kawałek drewna...

łzy kroplą oznaczam kolejny dzień
kiedy bólem i obawą
kreujesz moje gotowanie..
za szafą wciśnięty uśmiech zaginął
umknął przed chłostą "k" i "s"
pozostał
jego sztuczny brat
kiedy wypada zatrzasnąć drzwi od samotności
i podać herbatkę Cioci
i słone paluszki.. osolone potępieniem
samej siebie..
Ah! Jakże łatwo kłamać!
Że cień otulający skórę
to powabny wybór mnie samej.
Tylko w duszy pogarda dla nas.
gdzie..
gdzie skończyło się rzeźbienie w drewnie
a zaczęło w człowieku...?

..szarością dłoni zabijasz barwy mojej miłości krwawym śladem tkasz..

autor

pasqctfo

Napisany: 2007-09-14 Dodano: 2007-09-14 08:58:33

Ten wiersz przeczytano 735 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie