Salto

Spokojnego małego dnia,
W ciszy dyjamentu mego tchu,
Przyszedł wieczór, przesunął jaźń,
Upuścił ją w szeroki dół,

Zawieszony w pomruku smak ciszy,
Przemieniał błękitne dłonie,
Pozwolił sobie umierać, jakby był niczyj,
Pozwolił sobie na swój własny koniec,

Nikt go nie ukoił, bo bez podstawy zegar wciąż brnął,
Niezbawienia kolor dotknął niespodziewanie stóp,
W chwili przeistoczenia w ducha tylko klnął,
Bo nie mógł odwrócić się od ciemnych wrót,

By przed Hadesa kolanami jeszcze nie paść,
1 tysięczną sekundy zanim odszedł na swoją stronę wciągnął,
Krzyczał słowa „Kocham” lecąc w przepaść,
Wyskakując na chodnik w otwarte okno.

autor

Widzialny tylko słowami

Napisany: 2007-01-26 Dodano: 2007-01-26 21:47:32

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie