Samotne istnienia...

W czekoladowej poświecie zachodzących myśli,
Mgliste podstawy wschodzących marzeń.
W oczach księżycowych skał się mienią
Posypane lukrem lustrzanych słów

W tęczowych melodiach sandałowych drzew,
Nocne rozkoszy nakazy
Niewzruszonych skał

Na piaskowym pergaminie
Setki samotnych wzgórz
Czeka w osłonie nocy

Na wschód niebieskich ciał tajemnicy
Na błyszczące obłoki zwierciadeł
Na oceanowe wiatry poruszenia
Na ciało rządne dotyku nici natury
Przesycone ciszą usta czerwieni
Odblaskami wodospadowych tchnień

Czekoladowe, samotne wzgórza
Obmywane rzekami krętych dróg życia
Z wiekiem sypią się w pył
Czekoladowe wzgórza
Samotnych istnień...

Dla wszystkich samotnych duszą i ciałem...

autor

Aranel

Napisany: 2006-12-09 Dodano: 2006-12-09 22:30:02

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie