Samotne święta

Na dworze deszczyk popaduje sobie
Ja patrzę w okno i myślę o Tobie
Koraliki deszczu po drucie płyną
Łączą się w kroplę, spadają i giną.
Nasza miłość też ginie, kiedyś taka wielka
Dziś tak malutka jak ta kropelka.
Nie myślałem nigdy, że nasze uczucie
Spłynie tak szybko jak deszcz po drucie,
Zginie przepadnie gdzieś w kałurzy na dnie
Na zajutrz rano wiatr ją osuszy
Czy wspomnienie o kropli kiedyś nbas wzruszy?
Czy kropla warta jest wspominania jak przetrwać potrafi tylko do rana?
Nie walczy z wiatrem, szybko sie poddaje
Woli wyschnąć, przeminąć...
Niż trwać i kochać dalej.

autor

Brassi

Dodano: 2009-09-17 22:26:41

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie