Samotny we dwoje...

Widziałem jak promień gwiazdy
Nakarmił się Twym uśmiechem
Wtargnął przez me źrenice
Zawładnął dusza moja. On żyje...

Pulsując nadzieją, iskrzy, obiecuje
Chce śpiewać, przebaczać i łzy wymazuje
Podpala ciało Twoje, bezwstydnie całuje
Zaprzecza wszystkim zmysłom. Zwycięża!

Jak ptak drapieżny, szarpie, poniewiera, kłuje
Wzbija się na szczyty, upada i wstaje
Miłości gniazda broniąc, ciemność atakuje
On kocha, cierpliwy, samotny we dwoje...

autor

dar13

Napisany: 2013-12-20 Dodano: 2014-01-12 01:19:47

Ten wiersz przeczytano 637 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie