W ścisku serca mego trwam.
dedykacja...hm...bez niej ten wiersz ostanie
Pozostał tylko ślad twych warg
i muzyka twa ulubiona wciąż gra.
Potargane wiatrem
na stole fotografie
zatraciły swój ład spadając.
I jestem ja,
istota otulona twoim zapachem,
z mokrym policzkiem od kolejnej słonej łzy
tesknoty
za Tobą całym.
A teraz cisza,
przeklęty brak słów
i ścisk serca.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.