Sen

Wiersz utrwalony z mojego snu napisany 1992 r lipiec USA

Śniliście mi się dzisiaj moje bujne zboża
Złociste kolorem i pachnące chlebem
Co żeście dojrzały tam gdzie moje ślady
Gdzie słonce wschodzi pod ojczystym niebem

To wiosna was przecież do życia wzbudziła
Lato delikatnym ciepłem was okryło
I z powiewem wiatru żeście wyrastały
Niewidzialną lecz nadprzyrodzoną siłą

Wrzucone do ziemi dajesz nowe życie
Chronione starannie brudną ręką chłopa
W upale bez cienia schylona niewiasta
Układa w pocie czoła każdy snop do snopa

Przestancie śnic mi się moje bujne zboża
Bo kiedy się zbudzę jestam zadziwiona
Że przed chwilą tam byłam szczęśliwa
Dotykałam stopami mojej ziemi łona

Nie wzruszaj śnie piękny uśpionego serca
Zawodzisz mą radość tych pól ukojeniem
Nie przenoś mej duszy na tę krotka chwilę
Nie bądź że śnie dla mnie jedynie marzeniem

dziś nie ma już takich obrazów na polskiej wsi, które wspomina się z utęsknieniem jak i tych, którzy je tworzyli

autor

Krysy

Napisany: 2006-03-21 Dodano: 2006-03-21 07:40:25

Ten wiersz przeczytano 693 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie