sen

Nadszarpnięte zębem czasu ławki
Ponownie ozdobiły głęboki sen
Orzeźwione kroplami deszczu powietrze
Turlało uschnięte skrawki liści i kory

Chciałam się odwrócić
Aby sięgnąć czegoś pamięcią
Gdy ziemia osunęła się pod stopami

Zaczęłam spadać
W nieznaną bezkresną przestrzeń
Próżnię

Spadałam
A jednak byłam spokojna
Dłonie lekko próbowały złapać oddalające się światło

Ostateczne tchnienie serca
Wstrzymał
Twój niepokalany głos
Nawołujący mnie do pobudki

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2021-10-08 Dodano: 2021-10-08 09:07:49

Ten wiersz przeczytano 893 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie