sen znowu się spóżni...

myśli wszystkie w słowa ubieram,
by ich nagością przechodniów nie straszyć...
płaszcz zarzucam,by okryć to ,
czego powiedzieć się nie da...

i umykam...pospiesznie rozglądając się
i trwożąc,że mnie zaczepią...natrętni,
ciekawi,bezduszni...

myśli moje w słowa ubieram,
bo nagie ich kształty straszą mnie samą...
a sen?...cóż ...sen znowu się spóżni.

czasem codzienność bez znieczulenia jest nie do wytrzymania-świadomie odmawiam narkozy...

autor

luna1973

Napisany: 2008-11-15 Dodano: 2008-11-15 22:18:30

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie