Serce uciszyć muzyką morza fal
Fregata we mgle
Wiersz „ Fregata we mgle „ jest 1000 moim
wierszem umieszczonym na tych stronach,
życzliwi dopiszą mi że o 999 wierszy za
dużo
Wzniosłość w poezji to szczyt słów
wyrażonych w zachwycie a jej źródłem
wielkoduszność i szczere uczucia wspomagane
fantazją i wyobraźnią
Wzniosłość i kicz wszystko mi odległe
Fregata
Iść, iść,
zostawiając za sobą zmyte stóp ślady,
ukryć siebie,
zamknąć świat, od gniewu i zwady.
Serce uciszyć muzyką morza fal,
otworzyć ramiona na wiatr,
na bezkresną dal.
W milczeniu liczyć kamyki,
te o barwie cyrkonii
odwracać się za siebie,
gdzie tęsknota mnie goni.
Zatrzymać się co chwil parę,
spojrzeć w morza odmęty,
myślami odczuć piękno
piękno od uroczej kobiety.
Zamarzyć w samotności
o wspólnym spacerze,
tu nad brzegiem,
w śród plaż, długich jak wybrzeże.
Gdzieś we mgle, majaczy fregaty
sylwetka,
prawdziwa ona,
czy w mych oczach tylko zwiewna.
Zatrzymać czas na krótką chwilę,
zatrzymać fregatę,
którą widzę, która ku mnie płynie.
Zatrzymać ją z dala od brzegu,
na widnokręgu,
zawołać ciebie,
przyjdź,
zobacz te kształty smukłe,
zobacz oczyma to piękno,
jak obraz na płótnie.
Czy widzisz ją, oczyma w ciszy,
czy tak jak ja,
niknącą w mgle,
zamkniętą w wodach niszy.
Wołałem Ciebie słowami cichymi,
skrytymi w sobie,
bo pragnąłem,
na chwile,
w tym pięknie być przy Tobie.
Majaczą się na tle nieba, szare żagli
płótna.
Majaczy się w oczach fregata –
jakaż ona cudna.
Odpływa wolno mgła z nad wody,
ukazując piękno,
surowej morza przyrody.
Znów mgła owija w swe mgielne szale,
chowa te żagle,
te maszty, przed de mną, na stale.
Nie widzę już w mgle żagli, nie widzę
fregaty,
czy ona tu pływała,
czy to tylko jest we mnie -
piękne marzenia senne.
Marzeniami wracam plażą, tam gdzie droga
wije
Tęsknoty,
tęsknoty moje i marzenia,
na piasku wypisuję kijem.
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Komentarze (3)
witaj Przyjacielu
gratuluje 1000 wiersza
przeczytałem z wielką przyjemnością twoje wersy
serdeczności
Przepiękna liryka.
Pozdrawiam serdecznie.
To jest prawda.
Kicz i wzniosłość- tu nie ma miejsca.
Piękny jest ten wiersz.