Siebie szczere upewnianie

***na przekorę światu

Nie będę udawała ze nic mnie nie obchodzi
Chłód bijący z uwag pod tekstami
Każdy poeta wiele wierszy płodzi
Pragnie by był, choć trochę czytany.

Marność moich myśli, lecz wieloistość marzeń
Kiedyś mi może wyśni lepsze metafory
Ześle o wiele więcej wrażeń
Pozwoli zabić zwykłości potwory.

Wtedy urodzę poemat ogromny
Sięgający wyżyn, taki co ożywi świat
Stanie się pochodnią dla potomnych
I wskazówką dla innych na wiele lat.

Teraz nie potrafię wielkości przywołać
Zbieram to, co znajdę w codzienności
Chcę wszystkim radość podarować
Namiastkę - być może - przyszłej wielkości.

autor

Magdalena Jot

Napisany: 2007-07-22 Dodano: 2007-07-24 23:38:09

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie