Skazany na samotność
Samotność to moje drugie przybrane imię
reduta miłości co ją los nie ominie
tak samotnie po kątach cisza gra powoli
ulga w mojej przestrzeni w mojej niedoli
los skazał mnie na samotność za grzechy
moje
z pokorą karę przyjmuję w imię twoje
w imię miłości pani szarego świata
teraz samotność mając za swego brata
autor
jaro 37
Dodano: 2013-04-02 17:02:48
Ten wiersz przeczytano 1413 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Jarku, nie jesteś wcale samotny,popatrz ilu masz
wielbicieli obok... serdeczności :)
Jeśli z wyboru to nikomu nic do tego. Lepsze to niż
tkwienie w toksycznym związku.
Pozdrawiam.
Oswoić się z samotnością można, jak mówi ten wiersz,
ale zdawać się tylko na los? - może jednak nie.
Pozdrawiam :)
Ach ta samotność, ale... można się z nią zaprzyjaźnić.
Pozdrawiam
Lubie pobyć czasami w samotności, potem ciągnie mnie
do ludzi:)
Nie jesteś już samotny. Zobacz ilu przyjaznych ludzi
wokół . Wystarczy łapkę wyciągnąć... podaję swoją ...
łap , tak po prostu:):)
samotnosć jeśli z wyboru to tak ale nikt nie powiniem
być samotny - może ktoś czeka na ciebie pomyśl....
pozdrawiam serdecznie:-)))))
Nie smuć się! Przytulę :))
Ciekawy wiersz o smutnym temacie.
Pozdrawiam.
Piękne choć przykre... Dzięki za wizytę, pozdrawiam
;))
Nie każdy człowiek potrafi żyć samotnie! piękny
wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)
Człowiek nie pies.Musi być z kimś.Pozdrawiam
Nie lubię samotnośći na stałe...
potrzeba odosobnienia chwilowego jest niezbedna do
zdystansowania się...
Widzisz, taki ważny problem i zaczynam dywagować:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Samotność jest słona jak łza. Z wyboru bym tego nie
uczynił.
:)
Zgadzam się z Karatem - samotność to wybór!
Samotność czasem też jest potrzebna....
Ale samotnośc nie jest dobra na reszte życia