Skazany na szczęście
Jestem i dzisiaj musi to wystarczyć,
czas doświadczeniem złudzenia pogonił,
prysła iluzja o obronnej tarczy,
miecz wypadł z dłoni.
A któż ja taki i cóż znaczę przecież?
Mam tylko siebie - reszta życia
własność,
człowiek jest pyłkiem marnym na tym
świecie,
widzę dziś jasno.
Padają państwa, sypią się fortuny,
wczorajsza sława - duszą niegodziwą,
ten raj na ziemi ludzki zburzył umysł,
pycha i chciwość.
Dziś już nie idę z tym życiem na noże,
swą prawdę staram się wyjawiać głośno,
nic mi większego szczęścia dać nie może,
jak żyć miłością.
autor
karat
Dodano: 2016-06-05 17:33:59
Ten wiersz przeczytano 1333 razy
Oddanych głosów: 59
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (57)
Piekny wiersz godny podziwu Bardzo lubie Twoje
safickie strofy Karacie
Pozdrawiam serdecznie :)
Najprawdziwsza prawda:) Pozdrawiam serdecznie:)
Piękna refleksja safickich strofach podana, to
prawda, że miłości nic nie jest w stanie zastąpić, ona
jest największym szczęściem, dobrze, że jesteś na nią
Autorze skazany:)
Pozdrawuam serdecznie:)
jesteśmy chwilą na ziemi...uściski
pięknie ukazany życiowy optymizm:) pozdrawiam karacie
Jesteś pierwszym szczęśliwym skazańcem, którego mogę
zobaczyć hahaha... To nic, że małe w avatarze lecz
serce Autora wielkie o czym traktuje mądry wiersz.
Pozdrawiam Karatku na miły wieczór:-)
i słusznie :)
Świetna puenta.
Pozdro Karacie.
Żyjmy miłością zatem...:)
...człowiek jest pyłkiem marnym na tym świecie...ale
pyłkiem o szerokich możliwościach...pozdrawiam
serdecznie
zachwyca - szczególnie myśl końcowa - puenta.
Swietne przeslanie wiersza, z przyjemnoscia czytam :)
Pozdrawiam:)
To mi się podoba - sama prawda KARACIE
Pozdrawiam Serdecznie
Tak to prawda. Dobra refleksja. Świetnie napisany
wiersz.
To prawda,odebrano nam juz wszystko, milosc nam tylko
zostaje.