Słoneczniki

Stoją słoneczniki w kryszałowym wazonie

W żołci którą dają fortepian tonie

Zielenią też okna, slodko tak i cudnie

Słońcami w krysztale pachnie popołudnie

I mienią się, złocą

usmiechaja do mnie

jako gwiazdy nocą

Przez wiatr pieszczone leciutko się kołyszą

Choć nic nie mówia

Wszytko jednak słyszą...

Wonią tak rozkoszną zabawiają motyle

O gdyby można zatrzymać tę chwilę

Bo tak słodko i cudnie

Gdy słonecznika zapach ma letnie popołudnie...

autor

plecionka

Napisany: 2007-07-31 Dodano: 2007-07-30 16:54:03

Ten wiersz przeczytano 1090 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Obrazkowy Klimat Radosny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie