Śmierć wieszcza

Raz taki program był „O co chodzi?”
Na telewizji antenie.
Wieszcz tam się zjawił, lecz nie wychodzi
Wieszczowi jakoś wieszczenie.

Choć, jak przystało (mętnie) na wieszcza,
Mówił, że wkoło już dnieje,
A opozycja, to mroki – wrzeszczał –
Idioci, albo złodzieje.

- To przez nich, przez nich – wieszczył – do diabła,
Toniemy jeszcze w pomroce.
I oglądalność natychmiast spadła
Do minus czterdziestu procent.

- Ojczyzno – krzyczał – w tej smutnej dobie
Marny twój los kraju Polan!
Ale na szczęście jest Wódz, co Tobie
Pomoże w końcu wstać z kolan!

Lał żółć na zdrajców, euroidiotów,
Co kradną więcej, niż nasi.
- Z nich każdy – judził – na rozkaz gotów
Najświętszy zapał nasz gasić.

A potem runął biedak na ziemię
I krwawą pianą z ust toczył.
- Ja ginę – rzęził – w walce z ciemnemi
Mocami. I zamknął oczy.

Zaraz się zbiegli, bo człeka szkoda,
Technicy i dziennikarze...

* * *

- Za śmierć na planie proszę mi dodać –
Rzekł – dziesięć procent do gaży.

autor

jastrz

Napisany: 2021-07-27 Dodano: 2021-07-27 00:35:07

Ten wiersz przeczytano 1492 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie