smutek

Zawczasu zamknełam drzwi
choc na niebie slonce jeszcze lsni,
bo czuje ze wielkimi krokami
niczym zlodziej niezapowiedziany
smutek zbliza sie do mnie,
by powalic na podloge nieprzytomnie.
Chce dreczyc wspomnieniami,
chce kusic zlymi czynami,
chce bym czula sie taka mala,
chce bym nikomu nie zaufala.
Smutku, smutku pozwol zyc
odejdz odemnie pozwol snic .
Chce dzis cieszyc sie sloncem,
bo nie wiem kiedy mam sie liczyc z zycia koncem.

autor

Anna36

Napisany: 2008-02-06 Dodano: 2008-02-07 12:34:24

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie