Smutny pocałunek na nie-rozstanie

Upodlony!
Wciąż widzę w tym krzywym zwierciadle,
Ułzawiony!
Swe myśli zabijam, twoje wciąż kradnę,
Zamglony!
Ja krzyczę i krzyczę twe imię,
Ja skurwiel! Kochanie, twe serce przebite!

Wciąż widzę w tym lustrze ponure obrazy,
Zasnute są w sercu za smutne urazy,
Jak klatka, co wyrwać mi się nie daje,
Jak obręcz, bo skrzywdzić cię nie potrafię,

Przepraszam Kochanie
Przepraszam…

Kraków, 05.05.2005

autor

Nirian Samalai Feireniz

Napisany: 2005-05-05 Dodano: 2005-05-05 21:48:33

Ten wiersz przeczytano 956 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie