Sonet - Burzliwe godziny

Trawestacja sonetu Adama Mickiewicza "Burza" Utwór dedykowany nauczycielowi chemii.

Dzwonią zęby, duch prysnął, strach i szum zawiei,
Głosy trwożnej gromady, jej żałosne jęki,
Ostatnia chwila uczniom wyrywa się z ręki,
Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei.

Wicher wpadł do klasy, spojrzał z tryumfem z góry,
Unosząc się jak wodór z solnego odmętu
Wskazał palcem, a wprowadził tyle zamętu,
Co żołnierz szturmujący w połamane mury.

Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie,
Ten przez swoją niewiedzę w kłopoty popada,
Ci uczą się jeszcze, aby strach swój odegnać.

Jeden uczeń jak mysz siedział cicho na stronie
I pomyślał: nieszczęśliwy, kto odpowiada,
Albo uczyć się musi, lub szkołę ma żegnać.

Trawestacja: lit. przerobienie utworu literackiego, zwłaszcza poważnego na żartobliwy, z zachowaniem zasadniczej treści.

autor

jardud

Dodano: 2007-10-29 09:11:06

Ten wiersz przeczytano 1115 razy

Oddanych głosów: 116

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie