sonet vi / tragedia w smoleńsku

Czas napuszył się niebem. Wisiał Boży palec
nad głowami karząc dziać się rzeczą zwykłym
mali w naiwności, ale wielcy w chwale
trwaliśmy - z oczu zeszły romantyczne pyły.

Aż wstąpił w gładkie niebo gęsty las smoleński
w niewidzialnym ogniu, a widocznym dymie
Wszystko się zmieniło za machnięciem ręki
dekoracja, kostiumy. "A teraz te przymierz

narodzie" - głos zza światła - "Pozę do nich dobierz"
płacze nad grobami, zniczy łąki złote
czy to wielkość w tragedii, czy też małość w sobie?

I flaga znów powiewa jakby płaszczem krwistym
Konrad się pojawia i nie może odejść
i znów się cud dzieje, w magi i fantazji --

namacalny w słowie, lecz nie-rzeczywisty

autor

Zygfryd

Dodano: 2010-07-18 11:25:55

Ten wiersz przeczytano 717 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie