S.O.S

I znów wędrówka do przeszłości. Wspominam, rozgrzebuje, ale już nie pozwalam by bolało.

Mimo upływu czasu
Ogień ciągle płonie
Nie pozwól mi odejść
Choć miłość parzyła jak płomień

Nie chcę Cię stracić...
Pomóż mi!

Świat bowiem jest jaki jest i każdy dzień szczęścia graniczy niemal z cudem. Wbrew pozorom i smutnym wierszom jestem szczęśliwa ;) naprawdę Wiersz dedykuję I. którego nie ma. Już nie ma

autor

Julia Brauth

Dodano: 2007-02-07 12:43:27

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie