I stanę się bogiem

Znak zastanowienia - myśli owinięte
w kokony obłudy - dowód na niestałość
Każdy myśli "Jestem" - rzeczy niszczy święte
Każdy myśli "Będę" i to myśli całość
Każdy widzi życie; powstańcie, zgubieni!
Ja nie inny od was, a jednak tak samo
Myślę o tych sprawach, w których podzieleni
Męcząc się giniecie w lożach swych co rano
Męcząc się patrzycie na swój problem twarzy
okraszonej kłamstwem, zniszczonej od życia
Martwe ptaki lecą wam w okowach straży
Patrzące pobieżnie, zmienione w ukryciach

Nic nie stanie między - dołączcie do ludzi
Społeczeństwo bierne! Pamiętajcie cios
Może któryś z ciosów wreszcie was obudzi
Może któryś z ciosów wróci wzrok na los
Może będzie lepiej, nie wierzę w to jednak
Od nazwy-świetności - martwi w Leningradzie
Minionej epoce brak jest ofiar srebra
A za dużo ofiar żywicieli w stadzie
A za dużo! Patrzcież! Jak was świat pozmieniał
Niknąc we mnie w świecie, niknący, niknący
Wasze wierne smutki są w waszych korzeniach
Wasz opiekun zabit - jeden, co myślący

I stanę się Bogiem! Jako jeden z wielu
Zacznę myśleć diabłem, lecz w okowach wiary
Zacznę żyć - niech przeto dożyję swych celów!
Niechże mam ja w świecie jakiś punkt bez miary!
Stal, co w wodzie pływa, nóż, co łamie oczy
To potwory czasu - dzień w dzień żywe w bycie
I stanęły święte! Cuda, co są w nocy
A w nocy dusz waszych, miernych w dobrobycie
A niech zacznę wierzyć! Panie, otom w sobie!
Boże, spraw mi szczęście - oddaj myśl głęboką!
Jako sługa - dla się bogiem w tejże dobie
Żeby nie być Bogiem przeciw ludzi krokom.

autor

Silvus

Napisany: 2008-09-02 Dodano: 2008-09-03 06:49:34

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie