stanowczy pretekst
stanowczy pretekst
nie różni się niczym
od paradoksu wioślarza
woda płynie a wiosło stoi w miejscu
niekiedy podobne uczucia
ztruwają mą głowę
stekiem złych wyrazów
jakby statek widmo
który w odmentach mglistego oceanu
porywa zdrowych na umyśle
moja twarz odbita w lustrze
przeraża bardziej jeśli jej nie widzę
może nie istnieje
gdy zamykam oczy
może bytuje w czyjejś wyobraźni
mojego boga dobra i zła
gdzie najniebezpieczniejszy
jest strach przed zapomnieniem
autor
JohnCarpenter
Dodano: 2011-06-06 00:17:10
Ten wiersz przeczytano 552 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
woda płynie a wiosło stoi w miejscu --> ten element
mnie położył, ze śmiechu prawie spadłem z krzesła
płynąc zawsze szukamy w kroplach wody odbicia własnych
myśli, ale krople giną...bardzo dobry wiersz...
przemyślane słowa, z przyjemnością punkt ;-))) vel
atma
Tekst przyciągnął, zatrzymał. Szczery do bólu, pełen
refleksji. "Strach przed zapomnieniem" - coś w tym
jest. Ładnie to ująłeś:) Pozdrowionka ślę.
Refleksyjny , zyciowy wiersz.
Pozdrawiam.
Takie wiersze ktore kladą wielka nadzieje w Bogu
zawsze wzbudzaja u mnie duze emocje :) na prawde
bardzo dobry wiersz, bardzo szczere slowa sie w nim
znajduja a nawet moge je przypasowac do siebie